Budget:
Reisduur:
Nog geen dertig was Savvas, en hij had het al helemaal voor elkaar. Een leuk huis middenin Athene, een snelle auto, goede baan: alles waar hij als kleine Kefaloniaanse jongen van droomde was werkelijkheid geworden. Maar er ontbrak iets, iets waar hij de vinger niet op kon leggen. Tijdens een korte vakantie thuis wist hij het meteen. Hij miste Kefalonia: zijn eigen eiland. Het landgoed Volidiera, waar Savvas als kind zo vaak geweest was, dat zou de plek worden waar zijn nieuwe leven vorm zou krijgen. Hier plukte hij vroeger samen met zijn ouders de olijven, hier was hij het gelukkigst geweest. Samen met zijn zus startte Savvas zijn nieuwe avontuur: Guesthouse Volidiera. Een kleinschalig guesthouse, zodat ook de gasten het gevoel van thuis optimaal ervaren. De zes kamers zijn luxe en met liefde ingericht, modern maar met behoud van de traditionele stijl van het eiland. Rust is er in overvloed, met in de wijde omgeving niet veel meer dan een oneindig uitzicht en honderden olijfbomen. Ik vind het knap hoe goed Savvas zijn gevoel voor gastvrijheid in het guesthouse tot leven laat komen. Nog geen week nadat ik weer in Nederland was, begon het al op te spelen: heimwee. Heimwee naar mijn nieuwe thuis op Kefalonia...
Op reis is het natuurlijk altijd lekker om goed weer te hebben, het liefst niet te warm en niet te koud. Maar hoe zit het eigenlijk met het weer in Griekenland? Wij hebben jaren van vergaard om je zo een beeld te kunnen geven van het klimaat door het jaar heen. Onderstaande tabellen geven een gedetaileerd overzicht van het klimaat in en rond Griekenland.
Lang, lang geleden streek de Oostenrijkse keizerin Sissi neer op Corfu en ze was direct verliefd. En dus bouwde ze op een heel mooi plekje een zomerpaleis met prachtige tuinen. Ze koos precies die plek uit, omdat de natuur daar zo op en top bloeit en groeit, omdat de palmen je er altijd gedag wuiven, omdat de zee er in al haar azuurblauwe pracht schittert. En vlakbij dit wonderschone plekje, op die rustige heuvel, vond ik nog een paleisje, namelijk die van Niki. Als ik aankom bij de Niki Apartments schittert de zon hoog aan de hemel. Eigenaren Spiros en Niki staan me al op te wachten voor het oudroze gebouw met de lieflijke balkonnetjes. Overal kijk ik uit op zee: bij het grote zwembad, in de mooie bloeiende tuin. Als Niki de deur naar het balkon van mijn appartement opent, glimlach ik van geluk. En daar sta ik nu. Ik voel me een prinses die vanaf haar bordes uitkijkt over de zee. Ik snap die Sissi wel. En Niki en Spiros ook, want als je eenmaal op deze heuvel bent aanbeland, realiseer je dat je misschien wel een van de mooiste plekjes van Corfu te pakken hebt!
Soms ben je op een plek waar je je bevoorrecht voelt als je door de tuinen met de eeuwenoude olijfbomen wandelt. Je voelt het ook bij het zwembad als je onder de houten pergola geniet van de zee verderop of als je op de loungekussens relaxt en de geur van lavendel je neus binnendringt. En ook in je natuurstenen appartement viert dezelfde ruimte, rust en luxe feest. En terwijl je daar zo verblijft bij Agrikies Country Retreat, merk je dat je onderdeel bent geworden van de levensgeschiedenis van eigenaresse Marina en haar familie. Stiekem denk je: was ik maar haar dochter.Honderd jaar geleden kocht de grootvader van Marina een stuk land met olijfgaarden en adembenemende uitzichten over zee. Toen haar moeder ging trouwen, kreeg ze het stuk land als huwelijkscadeau. Elk jaar ging Marina er samen met haar ouders naar toe om de olijven te oogsten. De plek betoverde haar. Marina ging in Athene wonen, maar begon wel te dromen. Over een countryhouse met wapperende witte lakens voor de schaduw. Houten meubels, een zwembad dat overliep in het terras en loungeplekken waar je uren kon turen. De tuin zou gevuld zijn met eeuwenoude olijfbomen en gazons met bloeiende bloemen. Naast een restaurantje waar je (h)eerlijk kunt eten, wilde ze ook appartementen ingericht in een natuurlijke stijl. Met een dakterras. Aan alles zou ze denken: van een sfeervolle open haard tot een strijkplank. Jaren later trouwde Marina, met Mpampis. En wat gaf haar moeder haar als huwelijkscadeau? Inderdaad. Van vader op dochter, van moeder naar Marina. En nu sta ik hier op mijn dakterras. Ik geloof soms mijn eigen ogen niet. Ik zucht diep van het intense, intense genieten.
Goddelijk! Eigenaar George komt aanlopen met een drankje en lacht om mijn antwoord op zijn vraag hoe ik het vind in zijn Anaxo Resort. Hij glimlacht. Ik had niet anders verwacht! zegt hij en zet het ijskoude glas neer dat hij in de poolbar voor me haalde. Ik lig op een bedje aan het zwembad onder de parasol in de schaduw. De zon staat hoog aan de strakblauwe lucht, in de verte prijkt de zee, achter me ligt het bergachtige land. Anaxo Resort ligt vredig onderaan de heuvels. Recent bouwde George hier twee prachtige authentieke gebouwen van natuurlijke materialen, met dikke muren en in de stijl van zijn zo geliefde Griekenland. Treed je binnen in zijn paleis, dan herken je nog diezelfde Griekse elementen, maar daar siert het moderne van nu: een strakke, luxe en stijlvolle inrichting in natuurlijke kleuren.
Vanmorgen begon ik de dag vroeg en toen de wereld wakker werd, liep ik naar het pittoreske Pantazi Beach hier beneden. Met mijn voeten in het zand, een frisse duik in de turkooise zee en een uurtje turen later, dwaalde ik door de oude plaatsjes en echte Griekse steegjes. Ik vertel George over mijn wandeling en dat ik geen genoeg kan krijgen van die mooie blik op zee en van het oude Griekenland dat je hier nog steeds ziet. Wie het oude niet eert, is het nieuwe niet weerd, vertaal ik hem. Hij lacht. En dat is precies wat deze plek hier kenmerkt. Het is hier letterlijk oud en nieuw en elke dag een feest om te verblijven.
Wist je trouwens dat Anaxo de Griekse god is van de akkerbouw? Ik lach. Ik zei toch: goddelijk is het hier! En dat is precies wat het is.
Goddelijk! Eigenaar George komt aanlopen met een drankje en lacht om mijn antwoord op zijn vraag hoe ik het vind in zijn A....
Na een uiterst gezellige avond in Agios Ioannis, waar we het tot mijn verbazing voor Griekse begrippen zeer laat wisten te maken, strek ik mijn blote benen genietend richting de zon. Ik ben neergestreken op het mooie zandstrand van Papa Nero, grenzend aan mijn logeeradres van deze dagen. Een paar uurtjes de tijd om van het schitterende weer en de zee te genieten. Aan het einde van de middag word ik weer verwacht in Agapitos, waar mijn gastheer Stathis me wil verrassen in zijn beroemde restaurant. Wat begon als een taverna met uitstekend eten voor de lokale bevolking, is uitgegroeid tot een kleinschalig gastenverblijf voor liefhebbers van de Griekse keuken en cultuur - zoals ik. De uitstekende keuken is natuurlijk ook gebleven en daar ga ik graag gebruik van maken. Al maak ik me na gisteravond wel wat zorgen over de vele Griekse cocktails en regionale bieren die ik er op de kaart zag staan…
Mijn fantasie slaat onmiddellijk op hol als ik de grote gaten zie naast de zware, ijzeren toegangsdeur van mijn hotel. “De openingen zijn bedoeld om hete olie doorheen te gieten, zodat ongenode gasten zich uit de voeten zouden maken”, vertelt mijn gastheer Dimitri. Wie zou dat overkomen zijn en welke vijanden had de rijke ondernemer, die het huis in 1859 hier liet bouwen? Gelukkig worden sinds het einde van de jaren tachtig bezoekers van dit herenhuis in het centrum van het schilderachtige stadje Portaria heel anders ontvangen. Dimitri en zijn jonge medewerkers zijn zeer gastvrij en behulpzaam. Ze tonen mij enthousiast de kamers in het oude gedeelte. Ook de moderne kamers in het nieuwe gedeelte spreken me aan. De badkamers, achter glazen panelen, zijn chique en ruim. En de open haard in sommige slaapkamers spreekt natuurlijk helemaal tot de verbeelding. Ik houd van Griekenland in de zomer, maar dit vraagt om een bezoekje in het soms nog frisse voorjaar!
Samen met mijn gastheer Sakelarios kijk ik vanaf de veranda uit over zee. De vergezichten zijn prachtig en beneden in de tuin, net voorbij het zwembad, zie ik hoe mijn vrienden een heerlijke maaltijd op de barbecue bereiden. Achter ons prijkt de indrukwekkende Villa Poseidon, waar ik deze dagen in een van de drie luxueus ingerichte appartementen logeer. Authentieke leistenen muren houden de appartementen koel en het gebruikte hout van cipressen ademt perfectie. “Je moet nooit spijt krijgen van dingen die je niet hebt gedaan”, zegt Sakelarios dan ineens. “Daarom verkochten mijn vrouw en ik alles wat we hadden in Athene en vestigden ons hier in Skinari op Zakynthos.” Ik zie hun lieflijke cottage naast de villa staan, net als onze appartementen omringd door een weelderige bloementuin. En ik snap Sakelorios wel. Geluk is een kwestie van dromen, durven en doen.
Samen met eigenaren Petros en Vassilis ben ik neergestreken op het terrasje van hun trots: Lofos Soilis. Dit prachtige plekje ligt op de groene heuvel bij Zakynthos-stad en is al generaties lang in het bezit van de familie Pomoni-Soili. Petros en Vassilis vertellen mij honderduit over de rijke geschiedenis van Lofos Soilis. “Jaren geleden heeft mijn grootvader een huis voor zijn familie op de heuvel gebouwd. Helaas is deze door een verwoestende aardbeving volledig ingestort” vertelt Petros. Het gebied werd doorgegeven aan zijn zoon Georgis en kwam uiteindelijk bij zijn zoons Petros en Vasillis terecht. Zij hebben jaren na de aardbeving besloten het huis op dit mooie plekje weer op te bouwen en hebben er prachtige appartementen van gemaakt. Vol bewondering luister ik naar hun verhaal en kijk ik rond. Er heerst een gevoel van rust en romantiek en de groene omgeving is in harmonie met de helderblauwe zee die ik in de verte zie liggen. “Wist je dat onze familie ook een restaurant aan het strand heeft?” vraagt Vasillis mij. “Laten we daar vanavond een hapje eten!” Ik kan niet wachten, wat een heerlijke tijd ga ik hier beleven…
Dat kom je niet vaak tegen... Elke dag weer kan ik op het terras van mijn appartementje genieten van een klein stukje geschiedenis. Op loopafstand ligt namelijk een van de oudste overblijfselen van een fort in Andalusie, Castillo de Zalia. Vanochtend ben ik al vroeg opgestaan en in alle rust naar boven gewandeld. Ik wilde de ruine wel eens van dichtbij bewonderen.Eenmaal aangekomen rust ik even uit op een steen en laat de overblijfselen op me inwerken. Wat zou hier allemaal gebeurd zijn? Wie zou hier allemaal gelopen hebben? Zou men, net als ik nu, ook zo genoten hebben van dit prachtige uitzicht? Vanaf dit plekje zie ik mijn appartement liggen. De witte muren steken mooi af tegen de omliggende, groene heuvels. De tuin en het helderblauwe water van het zwembad zorgen voor een kleurig schouwspel. Net een schilderij... Hier kan geen Picasso of van Gogh tegenop!Een stuk verderop schittert het Vinuela meer in de zon. Daar heb ik gisteren een forel aan de haak geslagen. Ik heb nog niet zo vaak gevist en was dan ook erg trots op mijn vangst. Eenmaal terug bij Castillo de Zalia toonde ik mijn “trofee” aan Marilu, de gastvrouw van het optrekje. Daar wilde ze ook wel een stukje van proeven. Die avond heb ik de forel onder de sterrenhemel op de barbecue bereid en met haar gedeeld. Een heerlijke avond die ik graag nog eens over zou doen...
Op reis is het natuurlijk altijd lekker om goed weer te hebben, het liefst niet te warm en niet te koud. Maar hoe zit het eigenlijk met het weer in Spanje? Wij hebben jaren van vergaard om je zo een beeld te kunnen geven van het klimaat door het jaar heen. Onderstaande tabellen geven een gedetaileerd overzicht van het klimaat in en rond Spanje.
Location, location. Daar moet ik aan denken als ik voor het eerst voet zet in het paradijsje van de familie Spiridonos. Ik val stil. Want gelegen op de klif, omgeven door natuurschoon, boven een baaitje en een bijna privestrandje liggen de twaalf terracottakleurige huisjes van de Mandilada villas. Het heeft wel iets weg van een Grieks dorpje, bedenk ik me. Rustig loop ik rond. Een zacht windje waait door mijn haar, een gezin geniet buiten op hun terras van een zelfgemaakte Griekse salade. In het hart van het dorpje ligt het zwembad rustig klaar te zijn voor een frisse duik. En dan sta ik stil: wat een waanzinnig uitzicht over de kristalheldere zee. En dan betreed ik mijn eigen vrijstaande huisje. Via het terras kom ik in de woonkamer. Op die eerste dag wist ik het meteen en nu voel ik het nog: Bij de Mandilada Village voel je hoe het is om even dolgelukkig weg te zijn van de wereld. Als een vogel zo vrij.
Perfect en rustig gelegen park met authentieke en gezellige cottages op korte afstand van het Killarney Nationaal Park en de Ring of Kerry.
Op reis is het natuurlijk altijd lekker om goed weer te hebben, het liefst niet te warm en niet te koud. Maar hoe zit het eigenlijk met het weer in Ierland? Wij hebben jaren van vergaard om je zo een beeld te kunnen geven van het klimaat door het jaar heen. Onderstaande tabellen geven een gedetaileerd overzicht van het klimaat in en rond Ierland.
Dit moet wel een heel vrolijk persoon zijn, denk ik als ik aankom bij Petroto Villas. De felgekleurde vierkanten huizen prijken op de heuvel. De heuvel zelf is versierd met keien, alsof het een trappenterras is dat bij het zwembad eindigt. Ik zet de motor van de auto uit, hier moet ik echt nog even langer naar kijken. Dan wordt er op mijn raam geklopt. Filippos, de eigenaar. “Kom, kom”, zegt hij, “van dichtbij is het nog mooier.” Samen rijden we naar boven. De openlucht open haard is aan, de bloemen bloeien, de trappetjes zijn gemaakt van bijzondere stenen en op de paden lopen zelfs patronen. Eigenaar Filippos Tom Sofos en zijn familie houden niet van half werk, en ze zijn graag vrolijk. Filippos wilde een speciale en rustige plek voor zijn gasten. En dat hebben ze gemaakt. Het lijkt wel een meesterwerk. Zijn levenswerk.“Welke kleur wil je?” vraagt hij. “Rood”, zeg ik. “De kleur van de liefde. En passie, en... precies goed voor deze plek,” zeg ik.
Na een weekje strand op Kreta had ik wel weer zin in wat avontuur. Mijn vriend Manos regelde een bungalow voor me, prachtig gelegen bij het meer van Zaros. Na een prachtige rit met mijn huurauto kwam ik aan op het landgoed van Vangelis en Manolis Saridakis. Het eerste dat me opviel toen ik uitstapte, was de geur van de natuur: heerlijk! Na een frisse duik in het zwembad liet ik me nog fijn even opdrogen op een stretcher in de zon. Het was nog vroeg dus ik besloot die middag nog naar het nabijgelegen meertje te wandelen om vervolgens neer te strijken op het eerste terras dat ik tegenkwam. Wat een schitterende omgeving! Na een vers visje in een restaurant aan het water besloot ik terug te gaan en vroeg onder de wol te kruipen. De spectaculaire kloof van Rouvas stond voor morgen op het programma. Ik kon niet wachten tot het zover was...
Ruime appartementen met een prachtige ligging, midden in de natuur.
Op reis is het natuurlijk altijd lekker om goed weer te hebben, het liefst niet te warm en niet te koud. Maar hoe zit het eigenlijk met het weer in Oostenrijk? Wij hebben jaren van vergaard om je zo een beeld te kunnen geven van het klimaat door het jaar heen. Onderstaande tabellen geven een gedetaileerd overzicht van het klimaat in en rond Oostenrijk.
Na een stevige bergwandeling op Lanzarote van een paar dagen geleden vond ik dat het wel weer eens tijd was voor een yogalesje. Door de ontspannende oefeningen zouden mijn vastzittende spieren vanzelf wel weer iets soepeler worden. Toen ik vanochtend aansloot bij een yogaklas in het dorpje Femes, zag ik ineens een bekend gezicht op me afkomen. “Hola Eliza! Wat leuk om je hier te zien!” Raquel, enthousiast zoals altijd, herkende ik als de eigenaresse van een van mijn eerdere ontdekkingen hier in de buurt. Toevallig bleek ze ook mijn yogalerares te zijn! Omdat de les elk moment kon beginnen, nodigde ze me uit om na de les een kopje thee bij haar thuis te komen drinken.
Helemaal zen zitten we nu een aantal uur later op haar terras, na te genieten van de ontspannende yogales. “Ik heb ook nog een leuk nieuwtje voor je Eliza!” Raquel kijkt me lachend aan. Ze vertelt honderduit over de appartementen die ze naast haar huis heeft overgekocht. Omgedoopt tot Casita Valle Femes, zijn de appartementen klaar om als vakantieverblijf te dienen. En aan mij de eer om ze voor de eerste keer uit te proberen. Ik kan niet wachten! Raquel kennende, weet ik zeker dat het een prachtig plekje is. Als we even later naar de appartementen wandelen, wordt mijn gevoel meteen bevestigd. Normaal ben ik niet zo zweverig, maar hier ademt alles rust en positieve energie. Als ik nog niet zen was van de yogales, dan was ik het hier zeker geworden…
Na een stevige bergwandeling op Lanzarote van een paar dagen geleden vond ik dat het wel weer eens tijd was voor een yogal....